انتقال خون زمانی است که از فرد دیگری (اهدا کننده) خون دریافت کنید. این یک روش بسیار ایمن است که می‌تواند نجات دهنده باشد.

در صورت کمبود گلبول قرمز ممکن است به انتقال خون نیاز باشد.

این ممکن است به این دلیل باشد که بدن شما به اندازه کافی گلبول قرمز تولید نمی‌کند یا به دلیل از دست دادن خون است.

به عنوان مثال:

• وضعیتی که بر نحوه عملکرد گلبول های قرمز خون شما تأثیر می‌گذارد، مانند بیماری سلول داسی شکل یا تالاسمی
• نوعی سرطان یا درمان سرطان که می‌تواند سلول های خون را تحت تأثیر قرار دهد، از جمله سرطان خون، شیمی درمانی یا پیوند سلول های بنیادی
• خونریزی شدید، معمولاً ناشی از جراحی، زایمان یا تصادف جدی

همچنین ببینید:

کاهش رسوبات چربی با عمل لیپوساکشن

انتقال خون می‌تواند خونی را که از دست داده اید جایگزین کند یا فقط مایعات یا سلول های موجود در خون را جایگزین کند (مانند گلبول های قرمز، پلاسما یا سلول هایی که پلاکت نامیده می‌شوند).

قبل از انتقال خون، روش کار برای شما توضیح داده می‌شود و از شما خواسته می‌شود که فرم رضایت نامه را امضا کنید.

همچنین یک نمونه از خون شما برای بررسی گروه خونی شما گرفته می‌شود.

به شما فقط خونی داده می‌شود که برای فردی با گروه خون شما بی‌خطر باشد.

در هنگام انتقال خون:

1. روی صندلی یا تخت می‌نشینید یا دراز می‌کشید.
2. یک سوزن در رگ بازو یا دست شما قرار می‌گیرد.
3. سوزن به یک لوله و یک کیسه خون متصل است.
4. خون از طریق لوله وارد ورید شما می‌شود.

دریافت 1 کیسه خون ممکن است 4 ساعت طول بکشد اما معمولاً سریعتر از این است.

به طور معمول می‌توانید خیلی زود پس از آن به خانه بروید، مگر اینکه به طور جدی بیمار باشید و به خون زیادی احتیاج داشته باشید.

احساسی که در حین و بعد از آن به شما دست‌ می‌دهد

ممکن است هنگام وارد شدن سوزن به داخل رگ شما یک خار ناگهانی احساس شود، اما در هنگام تزریق نباید چیزی احساس کنید.

هنگام دریافت خون مرتباً چک می‌شوید. اگر احساس ناراحتی دارید، به یکی از اعضای هیئت خود بگویید.

بعضی از افراد دچار دما، لرز یا بثورات پوستی می‌شوند. این امر معمولاً با پاراستامول یا با کاهش سرعت تزریق درمان می‌شود.

بازو یا دست شما ممکن است بعد از چند روز درد داشته باشد و کبود شود.

همچنین ببینید:

چه زمانی پزشک دارو های ضد انعقاد تجویز می‌کند

اگر در عرض 24 ساعت از انتقال خون احساس ناراحتی می‌کنید، با پزشک عمومی تماس بگیرید، به خصوص اگر در تنفس یا درد در قفسه سینه یا پشت خود مشکل دارید.

خطرات

انتقال خون از روش های معمول و بسیار ایمن است.

تمام خون اهدا کننده قبل از استفاده بررسی می‌شود تا اطمینان حاصل شود که حاوی عفونت های جدی مانند هپاتیت یا HIV نیست.

خطر بسیار کمی از عوارض وجود دارد، مانند:

• یک واکنش آلرژیک به خون دهنده
• مشکلی در قلب، ریه ها یا سیستم ایمنی بدن شما (دفاع بدن در برابر بیماری و عفونت)

خطرات قبل از  تزریق بررسی خواهد شد، مگر اینکه این امکان وجود نداشته باشد، به عنوان مثال، اگر به انتقال اضطراری نیاز دارید.

در صورت نگرانی با پزشک یا پرستار خود صحبت کنید.

انتقال خون فقط در صورت نیاز به شما توصیه می‌شود و سایر درمان ها کمکی نمی‌کنند.

اگر این احتمال وجود داشته باشد که به تزریق خون نیاز داشته باشید (به عنوان مثال اگر قرار است جراحی شوید یا کم خونی دارید)، ممکن است گاهی به شما دارو داده شود تا:

• خطر خونریزی، مانند اسید ترانکسامیک را کاهش دهید
• تعداد گلبول های قرمز خون خود را افزایش دهید، مانند قرص آهن یا تزریق

این موارد می‌توانند احتمال نیاز شما به انتقال خون را کاهش دهند

توجه: مطالب پزشک من از منابع خارجی ترجمه شده و تنها جنبه اطلاع رسانی و آموزشی دارد. از این رو توصیه پزشکی تخصصی تلقی نمی شوند و نباید آنها را جایگزین مراجعه به پزشک جهت تشخیص و درمان دانست.

منابع:

nhs