مانند هر عمل بزرگ، احتمال بروز عوارض نیز وجود دارد. با این حال، اهدا کنندگان کلیه امید به زندگی، سلامت عمومی و عملکرد کلیه اهداکنندگان همانند غیر اهدا کنندگان است. اهدای کلیه بر توانایی بچه دار شدن زن تأثیر نمی‌گذارد. هر فرد سالم می‌تواند کلیه را با خیال راحت اهدا کند.

داشتن یک اهدا کننده زنده از چند جهت به درد بیماران می‌خورد:

• نتایج بلند مدت بهتر
• زمان انتظار کوتاه تر تا زمان پیوند
• توانایی برنامه ریزی برای جراحی در یک زمان مناسب
• خطر کمتری برای عوارض یا رد عضو و عملکرد بهتر کلیه پیوندی

همچنین ببینید:

علائم اولیه بیماری کلیوی و میکروآلبومینوری

واجد شرایط بودن و ارزیابی اهدا کننده

اهدا کنندگان بالقوه باید معیار های خاصی را داشته باشند تا در نظر گرفته شوند. آنها باید حداقل 18 سال سن داشته باشند (به استثنای افراد زیر سن قانونی آزاد شده) و هیچ یک از موارد زیر را نداشته باشند:

• فشار خون غیرقابل کنترل
• سابقه آمبولی ریوی یا ترومبوز مکرر (لخته خون)
• اختلالات خونریزی
• بیماری روانپزشکی غیرقابل کنترل
• چاقی مرضی
• بیماری قلبی عروقی غیرقابل کنترل
• بیماری مزمن ریه با اختلال در اکسیژن رسانی یا تهویه
• تاریخچه ملانوم
• سابقه سرطان متاستاز
• سنگ کلیه دو طرفه یا مکرر
• بیماری مزمن کلیه در مرحله 3 یا کمتر
• پروتئینوریا، یا مقادیر بالای پروتئین در خون (بیش از 300 میلی گرم در روز، به استثنای پروتئینوریای وضعیتی)
• عفونت HIV

اهدا کننده باید از سلامتی بسیار خوبی برخوردار باشد، از پیوند به خوبی آگاه باشد و بتواند رضایت آگاهانه را بدهد. قبل از اهدای کلیه، فرد باید یک ارزیابی پزشکی، جراحی و روانی-اجتماعی را با موفقیت انجام دهد.

ارزیابی شامل آزمایشاتی خواهد بود تا اطمینان حاصل شود که اهدا کننده و گیرنده دارای انواع خون و بافت سازگار هستند. بعضی از بیماران چندین عضو خانواده دارند که اهداکننده بالقوه سازگار هستند.

جراحی اهدا کننده لاپاروسکوپی (حداقل تهاجمی)

 روش کم تهاجمی موسوم به نفروتومی اهداکننده لاپاراسکوپی استفاده کرده است. در عمل جراحی اهداکننده لاپاراسکوپی، جراح از برش های بسیار کوچک، یک محدوده نازک و انعطاف پذیر مجهز به دوربینی برای مشاهده داخل بدن و ابزار های گرز مانند برای برداشتن کلیه استفاده می‌کند. در مقایسه با روش اهدای کلیه که در گذشته استفاده می‌شد، جراحی لاپاراسکوپی مزایای زیادی برای اهدا کنندگان دارد:

• کاهش نیاز به دارو های ضد درد قوی
• زمان بهبودی کوتاه‌تر در بیمارستان
• بازگشت سریع‌تر به فعالیت های عادی
• میزان عوارض بسیار کم

این عمل معمولاً سه ساعت طول می‌کشد. بیشتر بیماران فقط دو تا سه روز در بیمارستان بستری هستند و طی سه تا چهار هفته به کار خود بر می‌گردند.

در بعضی موارد، به دلیل آناتومی فردی اهدا کننده، جراح تصمیم می‌گیرد به جای آن، عمل جراحی سنتی اهدای کلیه را انجام دهد. این روش قبل از ایجاد تکنیک لاپاراسکوپی برای برداشتن کلیه اهدا کننده زنده استاندارد بود.

روش باز سنتی شامل ایجاد یک برش 5-7 اینچی در پهلو، تقسیم عضله و برداشتن نوک دنده دوازدهم است. این عمل به طور معمول سه ساعت طول می‌کشد. اهدا کنندگان به طور متوسط ​​چهار تا پنج روز در بیمارستان باقی می‌مانند و پس از شش تا هشت هفته به کار خود بر می‌گردند.

تکنیک مورد استفاده بر کیفیت و عملکرد کلیه اهدایی تأثیر نمی‌گذارد.

مراقبت های پیگیری دهنده

پس از ترخیص از بیمارستان، اهدا کننده تحت مراقبت های بعدی در کلینیک پیوند قرار می‌گیرد. اهدا کنندگان پس از بهبودی از جراحی نیازی به دارو یا رژیم های غذایی خاص ندارند. آنها نیاز به نظارت مادام العمر بر سلامت کلی خود، فشار خون و عملکرد کلیه دارند.

بسیاری از بیماران اعضای خانواده یا دوستانی دارند که مایل به اهدای کلیه هستند اما قادر به این کار نیستند زیرا گروه خونی یا نوع بافت آنها با گیرنده مطابقت ندارد. در چنین مواردی گفته می‌شود اهدا کننده و گیرنده "ناسازگار" هستند.

همچنین ببینید:

دلایل بزرگ شدن خوش خیم پروستات چیست؟

پیوند کلیه جفت ارز یا "تعویض خانواده"

این برنامه راهی دیگر برای اهداکننده زنده است که به یک دوست یا عزیز خود کمک می‌کند تا کلیه خود را بدست آورد حتی اگر خون یا بافت آنها با هم تطابق نداشته باشد. این کار با تطبیق دو گیرنده که اهداکننده تمایل اما ناسازگار دارند کار می‌کند.

پیوند کلیه با خون سازگار نیست

این برنامه به بیماران امکان می‌دهد کلیه را از اهدا کننده زنده با گروه خونی ناسازگار دریافت کنند. برای اینکه بتوانند چنین کلیه‌ای را دریافت کنند، بیماران باید قبل و بعد از پیوند تحت چندین مرحله پلاسمفرز، که شبیه دیالیز است، قرار بگیرند. پلاسمافارز، آنتی بادی هایی را از خون بیمار خارج می‌کند که می‌توانند منجر به رد کلیه پیوندی شوند.

بیماران قبل از پیوند به درمان های متعدد با پلاسمافرزیس احتیاج دارند و ممکن است بعد از پیوند به چندین مورد دیگر نیز برای پایین آمدن سطح آنتی بادی خود نیاز داشته باشند.

برخی بیماران همچنین باید در زمان جراحی پیوند، طحال خود را بردارند تا تعداد سلول های تولید کننده آنتی بادی کاهش یابند. طحال، اندامی اسفنجی به اندازه مشت فرد، سلول های خونی تولید می‌کند. واقع در قسمت فوقانی سمت چپ شکم در زیر قفسه دنده، طحال را می‌توان با استفاده از جراحی لاپاراسکوپی (با حداقل تهاجم) خارج کرد.

کراس مچ مثبت و پیوند کلیه بیمار با حساسیت

این برنامه امکان انجام پیوند کلیه در بیمارانی که آنتی بادی علیه اهدا کننده کلیه خود ایجاد کرده‌اند را فراهم می‌کند، وضعیتی که تحت عنوان "کراس مچ مثبت" شناخته می‌شود.

این فرآیند مشابه مراحل پیوند کلیه ناسازگار با گروه خونی است. بیماران برای کاهش سطح آنتی بادی، دارو هایی دریافت می‌کنند یا برای از بین بردن آنتی بادی های مضر از خون خود تحت درمان های پلاسمافرزیس قرار می‌گیرند. اگر سطح آنتی بادی آنها با موفقیت کاهش یابد، می‌توانند پیوند را ادامه دهند.

پیوند کلیه ناسازگار با گروه خونی و پیوند کلیه از طریق تلاقی مثبت حساس بیمار، در ایالات متحده و در سطح بین المللی بسیار موفق بوده است. میزان موفقیت نزدیک به نرخ پیوند از اهدا کنندگان سازگار زنده است و از موفقیت برای پیوند اهدا کننده متوفی بهتر است.