0 نظر

1427 روز پیش

این یک ماده معدنی است که افراد دارای مشکلات کلیوی باید حتماً به آن توجه کنند.

آنچه پتاسیم در بدن انجام می دهد

ابتدا بیایید بررسی کنیم که پتاسیم در بدن چه می کند. این ماده معدنی اغلب به عنوان "الکترولیت" شناخته می شود. الکترولیت ها ذره هایی با بار الکتریکی هستند که یون نامیده می شوند و سلول های ما از آنها برای حفظ ولتاژ در غشا های سلولی استفاده می کنند و ضربان های الکتریکی مانند تکانه های عصبی را به سلول های دیگر منتقل می کنند. برخی از الکترولیت های اصلی بدن ما، علاوه بر پتاسیم، سدیم کلرید، کلسیم و منیزیم هستند. کلیه های شما به تنظیم میزان الکترولیت در بدن کمک می کند.

همچنین ببینید:

فواید میوه انگور

کار پتاسیم کمک به هدایت پیام عصبی، کمک به تنظیم ضربان قلب و کمک به عضلات شما در هنگام انقباض است. همچنین به حفظ تعادل مناسب مایعات بین سلولی و به طور کل مایعات بدن نیز کمک می کند. بدن یک دستگاه تنظیم کننده ی دقیق است، تا زمانی که سالم باشد عملکرد صحیحی داشته باشد، همه چیز مطابق آنچه که باید کار خواهد کرد. این بدان معناست، تا زمانی که کلیه های شما به همان اندازه که باید کار می کنند، می توانند مقدار پتاسیم مورد نیاز بدن را تنظیم کنند. با این حال، افراد مبتلا به دیابت که مبتلا به بیماری کلیوی هستند، باید نسبت به میزان مصرف پتاسیم خود بسیار مراقب باشند، زیرا وقتی کلیه ها همانطور که باید کار نمی کنند، میزان پتاسیم در بدن خیلی زیاد می شود. مقدار زیاد پتاسیم در بدن به اندازه ی پایین بودن میزان آن خطرناک است.

پزشک شما با آزمایش خون ساده ای می تواند میزان پتاسیم موجود در خون شما را اندازه گیری کند. یک سطح طبیعی یا "ایمن" پتاسیم بین ۳.۷و ۵.۲ میلی لیتر در هر لیتر (mEq / L) است. میزان پایین تر یا بالاتر از این محدوده می تواند باعث نگرانی شود.

علل پایین بودن سطح پتاسیم

سطح پتاسیم پایین (هیپوکالمی) ممکن است ناشی از چیز هایی نسبتاً ساده باشد مانند کم آبی ناشی از تعریق بیش از حد، استفراغ، یا اسهال یا چیز های جدی دیگری مانند مشکل غدد فوق کلیوی، فیبروز کیستیک یا سوختگی شدید. همچنین سطح پایین پتاسیم می تواند ناشی از مصرف دیورتیک ها یا سوء تغذیه باشد.

علل بالا بودن سطح پتاسیم

سطح بالای پتاسیم (هایپرکالمی) غالباً ناشی از آسیب کلیه است. آسیب کلیه معمولاً به دلیل دیابت کنترل نشده به وجود می آید، و یک عارضه مهم دیابت محسوب می شود (که معمولاً به آن بیماری کلیوی دیابتی یا نفروپاتی دیابتی گفته می شود). پتاسیم بالا همچنین ممکن است در صورتی که شخصی دچار کتواسیدوز دیابتی (DKA) باشد عارض شود، (یک وضعیت جدی متابولیک که بیشتر در افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ مشاهده می شود). حمله قلبی، صدمات، عفونت، استفاده بیش از حد از مکمل های پتاسیم و استفاده از دارو های مهار کننده ACE نیز ممکن است منجر به بالا بودن پتاسیم شود. به هر حال پتاسیم زیاد می تواند به ضعف، فلج، ضربان قلب نامنظم یا حتی حمله قلبی منجر شود.

راهکار های مقابله با مقادیر بالای پتاسیم

اگر بیماری کلیوی دیابتی دارید و سطح پتاسیم در خونتان زیاد است (بالاتر از۵.۲)، ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما احتمالاً توصیه می کند که مقدار پتاسیم را در رژیم غذایی خود کاهش دهید. به عنوان مثال غذا هایی که پر پتاسیم هستند مانند موز، طالبی، سیب زمینی، گوجه فرنگی و حبوبات را کمتر مصرف کنید. اینگونه نیست که شما دیگر نمی توانید این غذا ها را بخورید، بلکه فقط باید مقدار کمتری از آنها را بخورید. علاوه بر این، شما نباید از جایگزین های نمکی و یا مکمل های پتاسیم استفاده کنید، مگر اینکه توسط پزشکتان توصیه شود. ملاقات با یک متخصص تغذیه بسیار مفید است، زیرا او می تواند به شما در تهیه یک رژیم غذایی کم پتاسیم کمک کند و نکات مفیدی را به شما ارائه دهد. اگر سطح پتاسیم شما بسیار بالا باشد (بیش از۶.۰)، پزشک شما ممکن است دارویی مانند سدیم پلی استایرن سولفونات(با نام های های تجاری Kayexalate و Kionex) را توصیه کند، که به حذف پتاسیم از بدن کمک می کند. دیورتیک ها همچنین می توانند به کاهش سطح پتاسیم نیز کمک کنند.

اگر نگرانی در مورد سطح پتاسیم خون یا به طور کلی سلامت کلیه های خود دارید، با ارائه دهنده خدمات درمانی خود صحبت کنید. تمام تلاش خود را برای حفظ سطح HbA1c خود در زیر ۷٪ انجام دهید، و مطمئن باشید که سطح میکرو آلبوم (تست پروتئین ادرار که آسیب کلیه را تشخیص می دهد) هر ساله بررسی می کنید. با انجام این آزمایشات می توان از مشکلات کلیوی دیابتی جلوگیری کرد یا روند آن را کند کرد.

توجه: مطالب پزشک من از منابع خارجی ترجمه شده و تنها جنبه اطلاع رسانی و آموزشی دارد. از این رو توصیه پزشکی تخصصی تلقی نمی شوند و نباید آنها را جایگزین مراجعه به پزشک جهت تشخیص و درمان دانست.

منابع:

diabetesselfmanagement