0 نظر

1028 روز پیش

تشنج چیست؟

تشنج شیوع فعالیت الکتریکی غیر طبیعی بین سلول های مغز است. افراد با مشکل تشنج؛ طیف وسیعی از علائم که به سختی قابل مشاهده هستند را تجربه می کنند. داروهای ضد صرع معمولاً در درمان تشنج و صرع موثر هستند.

صرع یک اختلال عصبی مزمن است که باعث تشنج های مکرر در انواع مختلف می شود.

انواع داروهای ضد تشنج

برای اکثر افراد مبتلا به صرع، داروهای ضد تشنج، می توانند با موفقیت تشنج را کنترل کنند. داروهای AEDs صرع را درمان نمی کنند؛ بلکه از وقوع تشنج جلوگیری می کنند.

نحوه عملکرد آنها در مغز

داروهای ضد صرع به روش های مختلف جهت پیشگیری از تشنج عمل می کنند. معمولاً فعالیت الکتریکی بیش از حد در مغز را که منجر به تشنج می شود را کاهش می دهند.

سایر AEDs ها ممکن است بر نحوه انتقال پیام های شیمیایی توسط نورون ها از طریق مولکول های انتقال دهنده عصبی به یکدیگر تأثیر بگذارند. محققان به طور کامل نمی دانند که برخی از AEDs چگونه عمل می کنند.

همچنین ببینید:

بیماری صرع (علت، علائم و درمان آن)

طیف محدود و گسترده

AEDsها به دو دسته کلی تقسیم می شوند:

AEDsهای طیف محدود معمولاً برای نوع خاصی از تشنج مانند تشنج کانونی بیشتر موثر هستند.

AEDsهای طیف گسترده تا حدی برای انواع تشنج ها کاربرد دارند. به همین دلیل، آنها مناسب افرادی هستند که دارای بیش از یک نوع تشنج هستند.

افراد معمولاً از AEDs های طیف محدود و گسترده زیر برای درمان صرع و تشنج استفاده می کنند:

AEDs ها با طیف محدود

1. کاربامازپین: پزشکان از این دارو به طور گسترده در کودکان و بزرگسالان جهت درمان تشنج های کانونی یا جزئی، تشنج های تونیک کلونیک عمومی و انواع تشنج مختلط استفاده می کنند.
2. اتوسوکسیماید: پزشکان از این دارو برای درمان تشنج های غائب استفاده می کنند؛ که در کودکان با صرع غائب بسیار موثر است.

AEDs های با طیف گسترده

1. لاموتریژین: این دارو صرع لوب تمپورال، تشنج های پایدار، صرع میوکلونیک نوجوانان و دیگر موارد را درمان می کند.
2. لوتیراستام: پزشکان معمولاً از این دارو در کنار سایر داروهای تشنج در تمامی گروه‌های سنی استفاده می‌کنند.
3. توپیرامات: این دارو تشنج های جزئی، کانونی و تونیک-کلونیک را درمان می کند.
4. والپروئیک اسید: این دارو در کنترل اختلال دوقطبی، سردردهای میگرنی و انواع مختلف صرع موثر است. افرادی که ممکن است باردار شوند نباید از این دارو استفاده کنند، زیرا می تواند باعث مشکلات مادرزادی شدید شود.

عوارض جانبی

داروهای تشنج در برخی افراد عوارض جانبی ایجاد می کنند. اغلب پزشکان ابتدا داروها را با دوز پایین تجویز کرده و به تدریج دوز را افزایش می دهند تا تحمل فرد را بررسی کنند.

در صورت عوارض جانبی ناشی از دارو، پزشک با تنظیم یا تقسیم دوز این وضعیت را درمان کند.

اگر فرد AEDs را با AEDs های مختلف یا سایر داروها ترکیب کند، سبب عوارض جانبی بیشتری می گردد.

عوارض جانبی احتمالی بین داروهای مختلف متفاوت است، اما می‌توانند شامل موارد زیر باشند:

• خستگی
• سرگیجه
• گیجی در افکار
• حالت تهوع
• بثورات پوستی
• عدم هماهنگی

عوارض جانبی رایج دیگر عبارتند از:

• کاهش یا افزایش وزن غیر قابل توضیح
• مشکلات روانی مانند افسردگی
• پوکی استخوان
• اختلال عملکرد جنسی

عوارض جانبی غیر قابل پیش بینی و نادر عبارتند از:

• نارسایی کبد
• کم‌خونی آپلاستیک
• کاهش شدید گلبول های سفید خون یا سطح پلاکت

افراد با مصرف AEDs که دچار عوارض جانبی نیز می شوند باید با پزشک مشورت کرده و تا زمان توصیه متخصص به مصرف داروها ادامه دهند.

علت بروز تشنج

تشنج موجی از فعالیت الکتریکی در مغز است که می تواند برای مدت کوتاهی بر نحوه عملکرد یا احساس فرد تأثیر بگذارد.

تشنج می تواند جزئی و به سختی قابل تشخیص باشد، اما همچنین می تواند یک رویداد مهم و ناتوان کننده باشد. اگر فرد دو یا چند تشنج غیرقابل تحریک را تجربه کند، ممکن است به بیماری صرع تشخیص داده شود.

عوامل مختلفی باعث تشنج می شوند و این عوامل به سن فرد بستگی دارد. برای حدود نیمی از افراد مبتلا به صرع، پزشکان هرگز علت را تعیین نمی کنند.

همچنین ببینید:

علل تشنج در کودکان و رایج ترین آنها

علل بروز تشنج ممکن است شامل موارد زیر باشد:

1. عفونت‌های مغزی: اگرچه آنتی‌بیوتیک‌ها می‌توانند عفونت را درمان کنند، اما گاهی اوقات اسکارهای باقیمانده در مغز منجر به صدمات مغزی و تشنج می شوند.
2. صدمات سر: تصادف در هر سن که باعث ضربه به سر شود می تواند منجر به آسیب مغزی و تشنج گردد.
3. اوتیسم: بین صرع و اوتیسم ارتباط وجود دارد. تشنج یکی از عوارض شایع اختلال طیف اوتیسم به شمار می رود.
4. تومورها و سکته مغزی: سکته مغزی اغلب باعث ایجاد تشنج در بزرگسالی می شود. علل دیگر می تواند شامل عفونت های سیستم عصبی مرکزی و تومورهای مغزی باشد.
5. بیماری آلزایمر: در افراد مبتلا به آلزایمر، حدود 10 تا 22٪ از افراد مبتلا به آلزایمر دچار تشنج می شوند.
6. ژنتیک: برخی از اشکال صرع پیوند ژنتیکی دارند. افراد با سابقه خانوادگی صرع احتمال بیشتری وجود دارد که به این بیماری مبتلا شوند. بنیاد صرع به رابطه پیچیده بین ژن ها و تشنج اشاره می کند. برای بسیاری از انواع صرع، آزمایش ژنتیکی وجود ندارد.

سایر گزینه های درمانی

AEDsها علائم صرع را در بسیاری از افراد کاهش می دهند. با این حال، برای افرادی که به دارو پاسخ نمی دهند، گزینه های جایگزین وجود دارد.

رژیم کتوژنیک

محتوای چربی بالا مشخصه رژیم کتوژنیک است. همچنین این رژیم دارای سطوح پایین کربوهیدرات می باشد. این رژیم غذایی بسیار محدود در درمان صرع در افراد در هر سنی امیدوار کننده بوده است.

تحریک عصب واگ

این درمان شامل کاشت دستگاهی در زیر پوست قفسه سینه است. این کار پالس های الکتریکی خفیفی را از طریق عصب واگ به مغز ارسال می کند.

جراحی مغز

بسته به نوع تشنج و محل شروع آنها، جراحی مغز برای برداشتن قسمت های آسیب دیده ممکن است با موفقیت تشنج را درمان کند.

درمان های خانگی

افراد ممکن است متوجه شوند که درمان های مکمل اثربخشی داروهای تشنج را افزایش می دهد. افراد باید قبل از شروع هر یک از این درمان ها با پزشک خود مشورت کنند.

گیاهان

داروهای گیاهی از جمله کاوا، سنبل الطیب، گل ساعتی و بابونه ممکن است اثرات آرام بخش و تأثیر مثبتی بر تشنج داشته باشند.

در مقابل، گیاهان محرک، مانند جینسینگ و جینکو، ممکن است تشنج را تشدید کنند.

مواد مغذی

مواد مغذی مانند ویتامین B6، منیزیم، ویتامین E و اسیدهای چرب امگا 3 ممکن است دفعات تشنج را کاهش دهند. تحقیقات نشان می دهد که تیامین ممکن است به عملکرد مغز در افراد مبتلا به صرع کمک کند.

بیوفیدبک

این تکنیک از حس گرهای الکتریکی روی پوست افراد برای اندازه گیری غیرمستقیم فعالیت سیستم عصبی سمپاتیک آنها استفاده می کند. متخصص این فعالیت ها را به فرد نشان می دهد تا بدن خود را بهتر درک کند.

بیوفیدبک در آموزش به افراد برای تشخیص علائم هشدار دهنده و اقدام برای جلوگیری از تشنج کامل موفق بوده است.

طب سوزنی

نقش طب سوزنی در درمان صرع نامشخص است. برخی تحقیقات آن را در درمان تشنج و بهبود کیفیت زندگی بدون تاثیر می دانند. اما سایر دانشمندان آن را به عنوان یک درمان امیدوارکننده معرفی می کنند.

خلاصه کلی

مجموعه ای از عوامل از جمله ضربه، عفونت و ژنتیک می توانند باعث صرع و تشنج شوند. گاهی اوقات، هیچ علت قابل شناسایی وجود ندارد.

معمولاً داروهای ضد صرع تشنج و صرع را با موفقیت درمان می کنند. با این حال عوارض جانبی با این داروها ممکن است رخ دهد.

درمان‌های جایگزین نیز وجود دارد از جمله جراحی مغز، دستگاه‌های کاشته ‌شده، رژیم‌های غذایی خاص، بیوفیدبک.

افراد مبتلا به صرع یا تشنج، در صورت مشاهده هر گونه عوارض جانبی با داروها و قبل از شروع هر گونه درمان تکمیلی، باید با پزشک مشورت کنند.

توجه : مطالب پزشک من از منابع خارجی ترجمه شده و تنها جنبه اطلاع رسانی و آموزشی دارد . از این رو توصیه پزشکی تخصصی تلقی نمی شوند و نباید آنها را جایگزین مراجعه به پزشک جهت تشخیص و درمان دانست .

منابع:

medicalnewstoday