0 نظر

1035 روز پیش

تاثیر ورزش بر ADHD

ورزش منظم برای تمامی افراد لازم است، زیرا به حفظ سلامت بدن، تقویت خلق و خو و بهبود کیفیت زندگی کمک می کند. با این حال یک مطالعه در سال 2020 نشان می دهد که ورزش ممکن است برای افراد مبتلا به ADHD مفید باشد.

ورزش در درمان علائم بیش فعالی سبب موارد زیر می شود:

• کاهش تکانشگری
• کاهش بیش فعالی
• بهبود کنترل توجه
• افزایش عملکرد اجرایی افراد

مطالعه دیگر در سال 2017 به بررسی ارتباط بین ADHD و ورزش پرداخت، نتیجه این مطالعه تاثیر مثبت ورزش های قلبی عروقی و غیرقلبی عروقی را بر روی ADHD نشان داد:

ورزش‌های قلبی عروقی مانند دویدن، دوچرخه‌ سواری و شنا، سبب افزایش مداوم ضربان قلب در طول تمرین و در نتیجه افزایش میزان تنفس و تعریق بدن می شود. در حالی که تمرینات غیر قلبی عروقی به طور مداوم ضربان قلب و تنفس را بالا نمی برد و باعث تعریق فرد نمی شود. به عنوان مثال می توان به تمرینات قدرتی و یوگا اشاره کرد.

محققان نتیجه گرفتند که ورزش قلبی عروقی با شدت متوسط ​​ممکن است به کاهش علائم ADHD در کودکان و بزرگسالان کمک کند. آنها همچنین خاطرنشان کردند که اگرچه ورزش غیر قلبی عروقی ممکن است عملکردهای شناختی و حرکتی را در کودکان بهبود بخشد، اما شواهد قوی کافی برای تایید این مزایا وجود ندارد.

همچنین ببینید:

اختلال بیش فعالی (ADHD)

ورزش چگونه به ADHD کمک می کند؟

در حالی که چندین عامل ممکن است به ADHD کمک کند، تحقیقات نشان می‌دهد که افراد مبتلا به ADHD تفاوت‌های ساختاری در نواحی خاصی از مغز دارند. این تفاوت ها ممکن است باعث شود مغز به انتقال دهنده های عصبی مانند دوپامین و نوراپی نفرین واکنش متفاوتی نشان دهد. این دو مواد شیمیایی مغز نقش حیاتی در تفکر و توجه دارند.

برخی از داروها که پزشکان ممکن است برای درمان ADHD تجویز کنند می توانند به افزایش عرضه این انتقال دهنده های عصبی در مغز کمک کنند. ورزش اثری مشابه داروهای محرک دارد، زیرا می تواند سطوح انتقال دهنده های عصبی را در مغز افزایش و به تسکین علائم ADHD کمک کند.

یک مقاله در سال 2020 بر روی نمونه های حیوانی مبتلا به  ADHD، نشان داد که دوره های ورزشی کوتاه مدت و ورزش های منظم و طولانی مدت سبب تغییر در انتقال دهنده های عصبی مغز می شوند.

یک مطالعه در سال 2017 اشاره می کند که ورزش بر عوامل مختلفی در مغز تأثیر می گذارد که ممکن است این اثرات مفید را به همراه داشته باشد. علاوه بر کاهش سطح هورمون های استرس، ممکن است سبب افزایش موارد زیر گردد:

• تحریک عصب واگ
• انتقال دهنده های عصبی مانند سروتونین و دوپامین
• فاکتور نوروتروفیک مشتق شده از مغز
• انعطاف پذیری نورون ها
• خونرسانی به مغز

این تحقیق همچنین اشاره می کند که بسیاری از این اثرات ممکن است تجمعی باشند. اگر اینطور باشد، به این معنی است که هر چه فرد در طول زمان طولانی‌تر ورزش کند، مغز بیشتر با این تغییرات سازگار می‌شود تا نتایج بهتری حاصل گردد.

چه میزان و چقدر ورزش باید انجام شود؟

جهت بهره مندی از مزایای فعالیت بدنی، باید افراد به طور منظم ورزش کنند. فرد مبتلا به ADHD می تواند برنامه ورزشی توصیه شده برای گروه سنی خود را دنبال کند.

به عنوان مثال مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) 150 دقیقه فعالیت بدنی با شدت متوسط ​​را در هر هفته برای بزرگسالان توصیه می کند، که فرد می تواند آن را به روشی که برای آنها بهترین است تقسیم کند. مناسب ترین ورزش ممکن است از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد. برخی از کارشناسان ممکن است توصیه کنند که افراد از یک برنامه ساختار یافته پیروی کنند که تمرینات قلبی عروقی و همچنین تمرینات قدرتی را شامل شود.

چه تمریناتی برای ADHD مناسب است؟

پزشکان ممکن است انجام فعالیت های قلبی عروقی را توصیه کنند. این فعالیت‌ها ممکن است به درگیر شدن بیشتر مغز کمک کند، از خسته شدن او جلوگیری و مزایای شناختی را که از این فعالیت دریافت می‌کند افزایش دهد.

بسته به علایق فرد، ورزش های تیمی و انفرادی ممکن است در این دسته قرار گیرند.

به عنوان مثال برخی افراد ممکن است از ورزش هایی لذت ببرند که در آن باید دائماً یک توپ را دنبال کنند و قضاوت کنند که کجا می رود و چگونه باید آن را حرکت دهند. می توان به فوتبال، بسکتبال و تنیس اشاره کرد.

بسیاری دیگر از ورزش های تیمی پیچیده ممکن است مغز و بدن را به روشی مشابه درگیر کنند. مانند:

• فوتبال
• هاکی
• قایقرانی
• والیبال
• واترپلو

در برخی افراد انجام ورزش های فردی و روتین سبب کاهش علائم بیماری خواهد شد.

بسیاری از تمرینات انفرادی می توانند با این توصیف مطابقت داشته باشند، از جمله:

• ژیمناستیک
• صخره نوردی یا بولدرینگ
• دوچرخه سواری در کوهستان
• پیاده روی
• ورزش با شدت بالا (HIIT)
• ورزش هایی مانند اسکیت یا اسنوبرد

سایر فواید ورزش

در کنار یک رژیم غذایی متعادل، ورزش برای سلامتی ضروری است. فعالیت بدنی منظم از طریق مختلف برای بدن و مغز مفید است، از جمله:

• تقویت استخوان ها و ماهیچه ها
• بهبود عملکرد فیزیکی
• بهبود توانایی های شناختی
• تقویت خلق و خو
• کمک به فرد برای رسیدن یا حفظ وزن متوسط
• کاهش خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی
• کاهش خطر ابتلا به دیابت نوع 2 و سندرم متابولیک
• کاهش خطر ابتلا به برخی سرطان ها
• افزایش امید به زندگی

همچنین ببینید:

ارتباط بین بیش فعالی و اعتیاد به مواد مخدر

سایر درمان های ADHD

پزشکان ممکن است ورزش را به عنوان درمانی برای ADHD همراه با سایر درمان ها مانند داروها توصیه کنند.

آنها ممکن است داروهای محرک یا غیرمحرک را برای کمک به درمان علائم ADHD تجویز کنند. همچنین ممکن است نیاز به مراجعه متخصص سلامت روان باشد، که ممکن است اقداماتی مانند درمان شناختی رفتاری (CBT) و کنترل استرس را توصیه کند.

ورزش یک درمان مستقل برای افراد مبتلا به ADHD نیست، اما ممکن است درمان های دیگر برای کمک به مدیریت علائم در برخی افراد باشد. شواهد کافی برای متخصصان وجود ندارد که استفاده از ورزش را به عنوان یک درمان به تنهایی توصیه کنند.

خلاصه کلی

ورزش منظم ممکن است به برخی افراد کمک کند تا علائم ADHD را کنترل کنند. مزایای فعالیت بدنی ممکن است به دلیل توانایی آن در افزایش سطوح انتقال دهنده های عصبی به روشی مشابه با داروهای   ADHDباشد.

اگرچه ورزش ممکن است به کاهش برخی از علائم ADHD کمک کند، اما به عنوان یک درمان مستقل کافی نیست. فرد باید توصیه های پزشک خود را دنبال کند، که ممکن است شامل ورزش منظم در کنار سایر گزینه های درمانی، مانند CBT یا دارو باشد.

توجه : مطالب پزشک من از منابع خارجی ترجمه شده و تنها جنبه اطلاع رسانی و آموزشی دارد . از این رو توصیه پزشکی تخصصی تلقی نمی شوند و نباید آنها را جایگزین مراجعه به پزشک جهت تشخیص و درمان دانست .

منابع:

medicalnewstoday