0 نظر

1174 روز پیش

دیورتیک چیست؟

دیورتیک ها داروهایی هستند که برای افزایش تولید ادرار و میزان آب و نمک تجویز می شوند. این داروها اغلب برای درمان فشار خون بالا قابل استفاده هستند.

داروهای ادرار آور چگونه در درمان موثر هستند؟

شایع ترین بیماری که با دیورتیک ها درمان می شود فشار خون بالا است. داروها مقدار مایع موجود در رگ های خونی را کاهش داده و درنهایت این موضوع سبب کاهش فشارخون می شود.

سایر بیماری ها نیز با دیورتیک ها درمان می شوند. مانند نارسایی احتقانی قلب، قلب شما را از پمپاژ موثر خون در سراسر بدن باز می دارد. این عمل منجر به تجمع مایعات در بدن شما می شود که به آن ادم می گویند. دیورتیک ها می توانند در کاهش تجمع مایعات مفید واقع گردند.

همچنین ببینید:

تکرر ادرار ؛ علل، تشخیص و درمان آن

انواع دیورتیک ها(داروهای ادرارآور)

سه نوع داروی ادرار آور وجود دارد که عبارتند از داروهای ادرار آور حلقه ای، داروهای ادرار آور تیازیدی، داروهای ادرار آور نگهدارنده پتاسیم.

تمامی آنها باعث می شوند بدن مایعات بیشتری را به صورت ادرار دفع کند.

داروهای ادرار آور تیازیدی

این نوع داروها رایج ترین داروهای ادرار آور هستند که تجویز می شوند. آنها اغلب برای درمان فشار خون بالا قابل استفاده می باشند. این داروها نه تنها مایعات را کاهش می دهند، بلکه باعث شل شدن رگ های خونی شما نیز می شوند.

تیازیدها گاهی همراه با سایر داروهایی که برای کاهش فشار خون استفاده می شوند مصرف می شوند. نمونه هایی از تیازیدها عبارتند از:

• کلرتالیدون
• هیدروکلروتیازید
• متولازون
• اینداپامید

داروهای ادرار آور حلقه ای

این داروها اغلب برای درمان نارسایی قلبی استفاده می شود. نمونه هایی از این داروها عبارتند از:

• تورسماید
• فوروزماید
• بومتانید

ادرارآورهای نگهدارنده پتاسیم

این نوع داروها سطح مایعات را در بدن کاهش می دهند بدون اینکه باعث از دست دادن پتاسیم شوند.

انواع دیگر داروهای ادرار آور باعث از دست دادن پتاسیم می شوند که می تواند منجر به مشکلات سلامتی مانند آریتمی گردد. ادرارآورهای نگهدارنده پتاسیم ممکن است برای افرادی که در معرض خطر سطوح پایین پتاسیم هستند، مانند کسانی که داروهای دیگری مصرف می کنند که باعث کاهش پتاسیم می شوند، تجویز شود.

دیورتیک های نگهدارنده پتاسیم فشار خون را مانند سایر دیورتیک ها کاهش نمی دهند. بنابراین پزشک ممکن است ادرارآورهای نگهدارنده پتاسیم را با داروی دیگری که فشار خون را نیز کاهش می دهد، تجویز کند.

نمونه هایی از ادرارآورهای نگهدارنده پتاسیم عبارتند از:

• آمیلوراید
• تریامترن
• اسپیرونولاکتون
• اپلرنون

عوارض جانبی داروهای ادرارآور

هنگامی که داروها طبق تجویز پزشک مصرف می شوند، عوارضی به همراه نخواهند داشت. با این حال آنها همچنان می توانند عوارض جانبی ایجاد کنند.

عوارض جانبی رایج

رایج ترین عوارض جانبی داروهای ادرار آور عبارتند از:

• کاهش سطح پتاسیم
• پتاسیم بیش از حد در خون (برای ادرارآورهای نگهدارنده پتاسیم)
• سطوح کم سدیم
• سردرد
• سرگیجه
• تشنگی
• افزایش قند خون
• گرفتگی عضلات
• افزایش کلسترول
• بثورات پوستی
• نقرس
• اسهال

عوارض جانبی جدی و خطرناک

در موارد نادر داروهای ادرار آور ممکن است عوارض جانبی جدی ایجاد کنند. این موارد می تواند شامل گزینه های زیر باشد:

• واکنش آلرژیک
• نارسایی کلیه
• ضربان قلب نامنظم

اگر در حین مصرف دیورتیک ها عوارض جانبی ایجاد شد حتما به پزشک مراجعه نمایید. پزشک ممکن است داروی متفاوت یا ترکیبی از داروها را برای کمک به کاهش عوارض جانبی تجویز کند.

در هر شرایطی؛ حتی با وجود عوارض جانبی، بدون مشورت پزشک دارو را قطع نکنید.

خطرات مصرف ادرار آورها

داروهای ادرار آور به طور کلی بی خطر هستند، اما در صورت داشتن سایر بیماری ها یا مصرف برخی داروها، خطراتی وجود دارد.

بیماری های خاص

قبل از مصرف داروی ادرارآور، در صورت داشتن هر یک از شرایط یا مشکلات زیر حتما به پزشک خود اطلاع دهید:

• دیابت
• پانکراتیت
• لوپوس
• نقرس
• مشکلات قاعدگی
• مشکلات کلیوی

تداخلات دارویی

هنگامی که یک داروی جدید را مصرف می کنید، مطمئن شوید که در مورد سایر داروها، مکمل ها یا گیاهان دارویی که مصرف می کنید به پزشک خود اطلاع دهید. برخی از داروهایی که ممکن است با داروی ادرار آور تداخل داشته باشند عبارتند از:

• سیکلوسپورین
• داروهای ضد افسردگی مانند فلوکستین و ونلافاکسین
• لیتیوم
• دیگوکسین
• داروهای دیگر برای فشار خون بالا

همچنین ببینید:

تکرر ادرار در بارداری و هر آنچه باید بدانید

داروهای ادرار آور گیاهی

برخی از گیاهان دارای خاصیت ادرارآوری هستند، از جمله:

• چای سبز و سیاه
• جعفری

توجه : مطالب پزشک من از منابع خارجی ترجمه شده و تنها جنبه اطلاع رسانی و آموزشی دارد . از این رو توصیه پزشکی تخصصی تلقی نمی شوند و نباید آنها را جایگزین مراجعه به پزشک جهت تشخیص و درمان دانست .

منابع:

healthline