0 نظر

1122 روز پیش

خود زشت پنداری:

اختلال بدشکلی بدن نوعی اختلال روانی نسبتاً رایج است که در آن فرد اضطراب بیش از حد در مورد ظاهر فیزیکی خود تجربه می کند. افراد مبتلا به اختلال بدشکلی بدن (BDD) ممکن است در مورد هر قسمتی از بدن خود نگران باشند، اما در صورت و مو حساسیت بیشتری وجود دارد.

گروهی از این افراد ممکن است تصور کنند آکنه یا موهای صورتشان بیشتر از حد طبیعی است؛ اما برخی دیگر از کل ظاهر خود نگران هستند.

اختلال بدشکلی بدن چیست؟

بیشتر افراد در برخی مواقع نگران ویژگی‌های صورت یا بدن خود هستند، اما فرد مبتلا به BDD ممکن است دوره‌های طولانی را در مورد جزئیات فیزیکی که به سختی قابل توجه است یا برای افراد دیگر قابل مشاهده نیست تصور کند. این نگرانی می تواند به یک وسواس تبدیل شود.

این عارضه ارتباط چندانی با ظاهر فیزیکی واقعی ندارد، بلکه بیشتر به تصویر بدن فرد از خود، یا اینکه چگونه خود را می بیند، دارد.

بسیاری از افراد مبتلا به BDD سطوحی از اضطراب را تجربه می کنند که می تواند تأثیر قابل توجهی بر روابط و شرایط زندگی آنها داشته باشد.

اطمینان دادن به فرد مبتلا به BDD مبنی بر اینکه نقصی که تصور می کند واقعی نیست کمکی نخواهد کرد.با این حال، اگر فرد مبتلا به BDD یک تشخیص دقیق دریافت کند، درمان با دارو و درمان شناختی رفتاری (CBT) می تواند موثر باشد.

همچنین ببینید:

چه ویتامین هایی در زیبایی زنان تاثیر داره ؟

معیارهای BDD

توجه به یک یا چند نقص در ظاهر که دیگران نمی توانند آن ها را ببینند یا بسیار جزئی هستند.

انجام رفتارهای تکراری، مانند نگاه کردن در آینه، لمس کردن یا مقایسه کردن خود با دیگران.

رفتاری که باعث ناراحتی قابل توجهی می شود و سبب می گردد فرد نتواند به طور موثر در زمینه های اجتماعی، شغلی و سایر زمینه ها عمل کند.

این نگرانی به وزن یا چربی بدن در افرادی که دارای اختلالات خوردن هستند، مانند بی اشتهایی عصبی، مربوط نمی شود.

علل

پزشکان واقعا نمی دانند که چه چیزی باعث BDD می شود، اما دلایل احتمالی وجود دارد که ممکن است این اتفاق بیفتد:

1. عوامل ژنتیکی: یک مطالعه کوچک نشان داده است که عوامل ژنتیکی خاص ممکن است در این موضوع نقش داشته باشند.
2. اختلال وسواس فکری اجباری: BDD  یک مطالعه نشان می دهد که 8 تا 37 درصد از افراد مبتلا به OCD دارای BDD هستند. عوامل ژنتیکی مشابه ممکن است زمینه ساز BDD و OCD باشد، اما تحقیقات بیشتری مورد نیاز است. همچنین به نظر می رسد که BDD به همان درمان OCD پاسخ می دهد.
3. پردازش بصری و سایر ویژگی‌های مغز: افراد مبتلا به BDD نسبت به افراد بدون BDD بیشتر روی جزئیات تمرکز دارند.
4. سطوح پایین سروتونین انتقال دهنده عصبی: دانشمندان سطح سروتونین پایین را در برخی از افراد مبتلا به BDD را پیدا کرده اند، اما مشخص نیست که سروتونین چه نقشی دارد. هنگامی که سروتونین به عنوان درمان استفاده می شود، به نظر می رسد که برخی از علائم را تسکین می دهد، اما این ارتباط پیچیده است.
5. تجارب دوران کودکی: افرادی که در گذشته تجربه تمسخر بدن را داشته اند؛ ممکن است دچار BDD شوند. داشتن آگاهی بیشتر از مفاهیم زیبایی ممکن است بر BDD تأثیر بگذارد.

علائم

BDDمی تواند منجر به خودآگاهی شود و این ممکن است در زمینه شغلی و اجتماعی فرد تأثیر بگذارد.

علائم اصلی که فرد مبتلا به BDD تجربه می کند، توجه به یک نقص ظاهری یا واکنش شدید به یک نقص فیزیکی جزئی است.

علائم طولانی مدت هستند و می توانند با سرعت ایجاد شده و از بین روند. همچنین ممکن است تمرکز فرد از یک قسمت بدن به قسمت دیگر تغییر کند.

به طور معمول، نواحی که افراد مبتلا به BDD اغلب نسبت به آنها واکنش نشان می دهند؛ عبارتند از:

• پوست به عنوان مثال آکنه، چربی یا چین و چروک
• نگرانی در مورد موهای صورت
• بینی
• دهان
• دندان
• احتمال ریزش مو
• سینه ها
• اندام تناسلی

این موارد ممکن است منجر به رفتارهای زیر شود:

• خودآگاهی شدید در مورد ظاهر فیزیکی
• لمس کردن، اندازه گیری یا توجه مکرر به نقص بدن
• مطالعه یا تحقیق بیش از حد در مورد نواقص بدنی
• بی توجهی به کار، زندگی اجتماعی، خانواده، سلامت و رفاه فردی و سایر شرایط زندگی
• دیدن خود در آیینه به صورت مکرر
• پنهان کردن نقص، به عنوان مثال از طریق کلاه گیس، لباس یا آرایش
• مراجعه مکرر به جراح پوست یا زیبایی در تلاش برای اصلاح نقص
• فکر کردن به مدت چندین ساعت به نقص های بدن
• گرفتن مکرر "عکس سلفی"

تشخیص

بسیاری از افراد مبتلا به BDD هرگز تشخیص داده نمی شوند یا درمان مناسب دریافت نمی کنند. این به این دلیل است که افراد بسیار کمی از آنها از پزشک یا روانپزشک کمک می گیرند.

بلکه آنها از متخصص ارتودنسی، متخصص پوست، جراح زیبایی یا متخصص دیگری که می تواند تغییرات فیزیکی در ظاهر فرد ایجاد کند، کمک می گیرند.

نقش جراحان زیبایی در تشخیص

مطالعه‌ای که در سال 2015 منتشر شد، نشان می‌دهد 7 تا 8 درصد از افرادی که به دنبال جراحی پلاستیک در ایالات متحده هستند دارای BDD هستند. با این حال محققان خاطرنشان می کنند که تعداد واقعی ممکن است بسیار بیشتر باشد.

محققان از جراحان پلاستیک و زیبایی می خواهند که از علائم BDD آگاه باشند. اگر تصور می‌کنند فرد ممکن است BDD داشته باشد، باید او را تشویق کنند که به پزشک یا روانپزشک مراجعه کند، و با جراحی کردن فرد به سرعت موافقت نکنند.

همچنین ببینید:

۹ ماده غذایی که باعث زیبایی شما می شوند!

یکی از راه هایی که آنها می توانند این کار را انجام دهند استفاده از پرسشنامه BDD است. این ابزار تشخیصی می تواند به شناسایی افرادی که ممکن است به دلایل اشتباه به دنبال تغییرات فیزیکی باشند کمک کند.

اگر یک فرد مبتلا به BDD به دلیل نگرانی بیش از حد در مورد یک ویژگی خاص، عمل جراحی انجام دهد، ممکن است متوجه شود که بعد از عمل جراحی احساس بدتری دارد یا نتیجه آن چیزی نیست که انتظار داشت.

بعید است که جراحی علائم BDD را برطرف کند، و همچنین می تواند خطرناک و پرهزینه باشد.

فرد با شرایط زیر به مشاور ارجاع داده می شود:

• فرد دارای معیارهای DSM برای BDD است
• آنها جراحی را تکرار کرده اند و هرگز از نتیجه راضی به نظر نمی رسند
• به نظر می رسد یک نقص جزئی مهمترین چیز در زندگی یک فرد باشد
• نگرانی فرد نسبت به اندازه نقص بیش از حد به نظر می رسد

گزینه های در مانی شامل CBT ودارو است.

درمان شناختی رفتاری (CBT)

 CBTمی تواند به فرد کمک کند تا شرایط را به شیوه ای جدید ببیند، و ممکن است به فرد مبتلا به BDD کمک کند تا از ظاهر خود احساس خوشحالی کند.

هدف CBT تغییر نحوه رفتار افراد با به چالش کشیدن باورها و تفکرات اوست.

 CBTمی تواند به فرد کمک کند تا افکار منفی را که به طور خودکار می آیند متوقف کند و آنها را تشویق کند تا خود را واقع بینانه تر و مثبت تر ارزیابی کنند. افراد همچنین می‌توانند روش‌های سالمی را بیاموزند.

دارو

شواهد نشان می‌دهد که مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs)، که نوعی داروی ضد افسردگی هستند، می‌توانند در حداقل نیمی از افرادی که از آنها استفاده می‌کنند، به کاهش علائم BDD کمک کنند.

به عنوان مثال می توان به فلوکستین، فلووکسامین و سیتالوپرام اشاره کرد.

 BDDیک اختلال شدید سلامت روان است که در آن فرد بیش از حد نگران ظاهر خود و نقص فیزیکی می شود.

تشخیص صحیح و درمان مناسب می تواند به موارد زیر کمک کند:

• مشکلاتی که باعث BDD می شوند را حل کنید
• علائم را تسکین دهید و به فرد کمک کنید تا خود را به روشی جدید ببیند
• مانع شدن از جراحی غیرضروری و احتمالاً خطرناک

ترکیبی از دارو و مشاوره می تواند به رسیدن به این هدف کمک کند، اما اولین قدم این است که از BDD آگاه باشید و نیاز به درمان پزشکی را درک کنید.

توجه : مطالب پزشک من از منابع خارجی ترجمه شده و تنها جنبه اطلاع رسانی و آموزشی دارد . از این رو توصیه پزشکی تخصصی تلقی نمی شوند و نباید آنها را جایگزین مراجعه به پزشک جهت تشخیص و درمان دانست .

منابع:

medicalnewstoday