0 نظر

1205 روز پیش

سیفلیس یک عفونت مقاربتی (STI) است که توسط نوعی باکتری به نام ترپونما پالیدوم ایجاد می شود. بر اساس گزارش مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری، در سال 2016، بیش از 88000 مورد سیفلیس در ایالات متحده گزارش شد. میزان مبتلا بودن زنان به سیفلیس در ایالات متحده کاهش یافته است، اما این میزان در میان مردان رو به افزایش است.

اولین علامت سیفلیس یک زخم کوچک و بدون درد است که این زخم می تواند در اندام های جنسی، راست روده یا داخل دهان ظاهر شود. به این زخم شانکر می گویند. افراد اغلب متوجه آن نمی شوند.

تشخیص سیفلیس می تواند سخت باشد. ممکن است فرد برای سال‌ها بدون بروز علائم به آن مبتلا باشد. با این حال تشخیص زودهنگام سیفلیس می تواند کمک کننده باشد. اگر سیفلیس برای مدت طولانی درمان نشده باقی بماند؛ می تواند باعث آسیب جدی به اندام های مهمی مانند قلب و مغز شود.

سیفلیس تنها از طریق تماس مستقیم با زخم های شانکر منتقل می شود. این بیماری با استفاده از توالت مشترک، پوشیدن لباس شخص دیگر یا استفاده از ظروف غذاخوری فرد دیگر قابل انتقال نیست.

همچنین ببینید:

عفونت ادراری (UTI) : علائم ، تشخیص ، عوارض و درمان

مراحل عفونت سیفلیس

چهار مرحله سیفلیس عبارتند از:

سیفلیس اولیه

سیفلیس ثانوی

سیفلیس پنهان یا نهفته

سیفلیس سوم

سیفلیس در دو مرحله اول بسیار عفونی می باشد. هنگامی که سیفلیس در مرحله پنهان یا نهفته است، بیماری فعال می ماند اما اغلب بدون علامت است. سیفلیس درجه سوم دارای مخرب ترین آسیب است.

سیفلیس اولیه

مرحله اولیه سیفلیس حدود سه تا چهار هفته پس از ابتلای فرد به باکتری رخ می دهد. با یک زخم کوچک به نام شانکر شروع می شود. شانکر بدون درد است، اما بسیار عفونی است. این زخم ممکن است در هر جایی که باکتری وارد بدن شده است ظاهر شود، مانند داخل دهان، اندام تناسلی یا رکتوم.

به طور متوسط زخم حدود سه هفته پس از عفونت ظاهر می شود اما ممکن است بین 10 تا 90 روز طول بکشد. زخم بین دو تا شش هفته باقی می ماند.

سیفلیس از طریق تماس مستقیم با زخم منتقل می شود. این معمولا در طول فعالیت جنسی، از جمله رابطه جنسی دهانی رخ می دهد.

سیفلیس ثانویه

بثورات پوستی و گلودرد ممکن است در مرحله دوم سیفلیس ایجاد شود.  بثورات خارش ندارند و معمولا در کف دست و پا دیده می شوند، اما ممکن است در هر نقطه از بدن ایجاد شوند.

سایر علائم سیفلیس ثانویه شامل موارد زیر است:

سردرد

تورم غدد لنفاوی

خستگی

تب

کاهش وزن

ریزش مو

درد مفاصل

این علائم در صورت دریافت درمان یا عدم درمان از بین خواهند رفت. با این حال بدون درمان، فرد همچنان مبتلا به سیفلیس است.

سیفلیس ثانویه اغلب با بیماری دیگری اشتباه گرفته می شود.

سیفلیس نهفته

مرحله سوم سیفلیس نهفته یا پنهان است. علائم اولیه و ثانویه ناپدید می شوند و در این مرحله علائم قابل توجهی وجود نخواهد داشت. با این حال، باکتری ها در بدن باقی می مانند. این مرحله می تواند سال ها قبل از پیشرفت به سیفلیس سوم ادامه یابد.

سیفلیس سوم

آخرین مرحله عفونت سیفلیس سوم است. تقریباً 15 تا 30 درصد از افرادی که درمان سیفلیس را دریافت نمی کنند وارد این مرحله می شوند.  سیفلیس مرحله سوم می تواند سال ها پس از عفونت اولیه رخ دهد.  سیفلیس سوم می تواند خطرناک باشد. برخی دیگر از موارد خطر سیفلیس سوم عبارتند از:

نابینایی

ناشنوایی

مشکلات روانی

از دست دادن حافظه

تخریب بافت نرم و استخوان

اختلالات عصبی (سکته مغزی یا مننژیت)

بیماری قلبی

نوروسیفلیس که نوعی عفونت مغز یا نخاع است

همچنین ببینید:

آیا ادرار کردن بعد از رابطه جنسی از عفونت ادراری جلوگیری می کند؟

سیفلیس چگونه تشخیص داده می شود؟

اگر تصور می کنید ممکن است مبتلا به سیفلیس باشید، در اولین فرصت به پزشک مراجعه نمایید. پزشک آزمایش نمونه خون و همچنین یک معاینه فیزیکی کامل انجام می دهد. اگر زخم وجود داشته باشد، پزشک ممکن است از زخم نمونه برداری انجام دهد.

در صورت مشکوک بودن پزشک به شما به دلیل سیفلیس سوم، ممکن است نیاز به پونکسیون کمری یا بذل نخاع داشته باشید. در طی این روش، مایع نخاعی جمع آوری می شود تا پزشک شما بتواند باکتری سیفلیس را آزمایش کند.

اگر باردار هستید، ممکن است پزشک شما را از نظر سیفلیس غربالگری کند، زیرا این باکتری می‌تواند در بدن شما وجود داشته باشد بدون اینکه شما متوجه باشید. این عمل برای جلوگیری از ابتلای جنین به سیفلیس مادرزادی است. سیفلیس مادرزادی می تواند باعث آسیب شدید در نوزاد گردد و حتی می تواند کشنده باشد.

درمان سیفلیس

سیفلیس اولیه و ثانویه با تزریق پنی سیلین قابل درمان است. پنی سیلین یکی از پرمصرف ترین آنتی بیوتیک هاست و معمولا در درمان سیفلیس موثر است. افرادی که به پنی سیلین حساسیت دارند احتمالاً با آنتی بیوتیک های متفاوتی درمان می شوند، مانند:

داکسی سایکلین

آزیترومایسین

سفتریاکسون

در صورت ابتلا به نوروسیفلیس، دوزهای روزانه پنی سیلین را به صورت داخل وریدی دریافت خواهید کرد. این موضوع به یک دوره بستری کوتاه در بیمارستان نیاز دارد. متأسفانه آسیب ناشی از سیفلیس نهفته قابل جبران نیست. باکتری ها را می توان از بین برد اما تاثیر درمان بر کاهش درد و ناراحتی خواهد بود.

در طول درمان از تماس جنسی خودداری کنید تا زمانی که تمام زخم‌های بدن شما بهبود یابد و پزشک رابطه جنسی برای شما را مجاز بداند. اگر دارای رابطه جنسی هستید، شریک زندگی شما نیز باید تحت درمان قرار گیرد. تا زمانی که شما و همسرتان درمان را کامل نکرده اید، دارای رابطه جنسی نباشید.

چگونه می توان از سیفلیس پیشگیری کرد؟

بهترین راه برای پیشگیری از سیفلیس، انجام رابطه جنسی ایمن است.  در هر نوع تماس جنسی از کاندوم استفاده کنید. علاوه بر این موارد زیر مهم است:

در زمان رابطه جنسی از سد دندانی یا کاندوم استفاده کنید.

برای بیماری های مقاربتی غربالگری انجام دهید.

سیفلیس از طریق سوزن های مشترک نیز قابل انتقال است.

عوارض مرتبط با سیفلیس

مادران باردار و نوزادان

مادران مبتلا به سیفلیس در معرض خطر سقط جنین، زایمان نارس یا زایمان زودرس هستند. همچنین این خطر وجود دارد که مادر مبتلا به سیفلیس این بیماری را به جنین خود منتقل کند. این به عنوان سیفلیس مادرزادی شناخته می شود.

سیفلیس مادرزادی می تواند خطرناک باشد. نوزادانی که با سیفلیس مادرزادی متولد می شوند نیز می توانند موارد زیر را داشته باشند:

تاخیرهای رشدی

تشنج

بثورات

تب

کبد یا طحال متورم

کم خونی

زردی

 زخم های عفونی

اگر نوزاد سیفلیس مادرزادی داشته باشد و تشخیص داده نشود، نوزاد ممکن است به سیفلیس نهفته مبتلا شود. این موضوع می تواند به موارد زیر آسیب برساند:

استخوان ها

دندان ها

چشم ها

گوش ها

مغز

اچ آی وی

افراد مبتلا به سیفلیس به طور قابل توجهی احتمال ابتلا به HIV را دارند.  زخم هایی که این بیماری ایجاد می کند، ورود اچ آی وی به بدن را آسان تر می کند.

همچنین مهم است توجه داشته باشید که افراد مبتلا به HIV ممکن است علائم سفلیس متفاوتی را نسبت به افرادی که HIV ندارند تجربه کنند. اگر مبتلا به HIV هستید، با پزشک خود در مورد چگونگی تشخیص علائم سیفلیس صحبت کنید.

توجه : مطالب پزشک من از منابع خارجی ترجمه شده و تنها جنبه اطلاع رسانی و آموزشی دارد . از این رو توصیه پزشکی تخصصی تلقی نمی شوند و نباید آنها را جایگزین مراجعه به پزشک جهت تشخیص و درمان دانست .

منابع:

healthline