0 نظر

657 روز پیش

نیستاگموس نوعی اختلال چشمی است که چشم ها دارای حرکات تکراری و غیرقابل کنترلی هستند، در حالی که این حرکات می تواند افقی، عمودی و چرخشی باشد. این اختلال سبب کاهش بینایی و عدم تعادل و هماهنگی می شود.

علائم نیستاگموس چیست؟

علائم نیستاگموس شامل حرکات سریع و غیرقابل کنترل چشم است. جهت حرکت، نوع آن را تعیین می کند:

• نوع افقی شامل حرکات چشم از سمتی به سمت دیگر است.
• نوع عمودی شامل حرکات چشم به سمت بالا و پایین است.
• نوع چرخشی یا پیچشی شامل حرکات دایره ای است.

این حرکات ممکن است در یک یا هر دو چشم ایجاد شود.

انواع نیستاگموس

این اختلال زمانی اتفاق می افتد که بخشی از مغز یا گوش داخلی که حرکت و موقعیت چشم را تنظیم می کند به درستی عمل نمی کند.

لابیرنت دیواره بیرونی گوش داخلی است که به شما کمک می کند حرکت و موقعیت را حس کنید، همچنین در کنترل حرکات چشم موثر است. این بیماری می تواند ژنتیکی یا اکتسابی باشد.

1- سندرم نیستاگموس نوزادی

نوع مادرزادی این اختلال را سندرم نیستاگموس نوزادی (INS) می نامند. ممکن است یک بیماری ژنتیکی ارثی باشد.

INS معمولاً در شش هفته تا سه ماه اول زندگی کودک ظاهر می شود. این نوع از این بیماری معمولاً خفیف و ناشی از یک مشکل خاص پزشکی نیست.

در موارد نادر یک بیماری مادرزادی چشم می تواند باعث INS شود. آلبینیسم (Albinism) یکی از شرایط ژنتیکی مرتبط با INS است.

اکثر افراد مبتلا به INS نیازی به درمان ندارند و پس از گذشت زمان در زندگی دچار عوارض نمی شوند.

در واقع بسیاری از افراد مبتلا به INS حتی متوجه حرکات چشم خود نمی شوند، با این حال چالش های بینایی رایج است.

مشکلات بینایی می تواند از نوع خفیف تا شدید متغیر باشد و بسیاری از افراد به عینک یا جراحی نیاز دارند.

2- نیستاگموس اکتسابی

نیستاگموس اکتسابی یا حاد می تواند در هر مرحله از زندگی ایجاد شود. این مشکل اغلب به دلیل آسیب یا بیماری رخ می دهد.

نوع اکتسابی معمولاً به دلیل اتفاقاتی رخ می دهد که بر لابیرنت گوش داخلی تأثیر می گذارد.

علل احتمالی نیستاگموس اکتسابی

علل احتمالی نیستاگموس اکتسابی عبارتند از:

• سکته
• برخی داروها، از جمله آرام بخش ها و داروهای ضد تشنج مانند فنی توئین (دیلانتین)
• مصرف بیش از حد الکل
• ضربه یا آسیب به سر
• بیماری های چشم
• بیماری های داخلی گوش
• کمبود B-12 یا تیامین
• تومورهای مغزی
• بیماری های سیستم عصبی مرکزی، از جمله مولتیپل اسکلروزیس

چه زمانی باید برای درمان نیستاگموس اقدام کرد؟

اگر علائم نیستاگموس را مشاهده کردید به پزشک مراجعه کنید.

نوع اکتسابی آن همیشه به دلیل یک بیماری زمینه ای رخ می دهد.

تشخیص نیستاگموس

اگر دچار نیستاگموس مادرزادی هستید و وضعیت بینایی شما بدتر شد، باید به چشم پزشک مراجعه کنید. چشم پزشک با انجام معاینه چشم می تواند این اختلال را تشخیص دهد.

آنها از شما در مورد سابقه پزشکی شما می پرسند تا تعیین کنند که آیا مشکلات زمینه ای، داروها یا شرایط محیطی ممکن است در مشکلات بینایی شما نقش داشته باشد یا خیر. آنها همچنین ممکن است:

• اندازه گیری میزان بینایی جهت بررسی اینکه تا چه حد بر بینایی اثر گذاشته شده است
• تست انکسار برای تعیین قدرت لنز مناسب جهت اصلاح مشکلات انکساری
• آزمایش تمرکز، حرکت و همکاری چشم ها با یکدیگر جهت کسب یک تصویر واضح و یکنواخت از آنچه که مشاهده می گردد
• چشم ها باید در تمرکز، حرکت و کار هماهنگ باشند

اگر چشم پزشک شما را مبتلا به نیستاگموس تشخیص دهد، ممکن است از شما بخواهد در جهت رسیدگی به هر گونه بیماری زمینه ای اقدام کنید.

آنها همچنین ممکن است به شما نکاتی را در مورد کارهایی که می توان درخانه انجام دهید برای کمک به مقابله با نیستاگموس به شما ارائه دهند.

پزشک می تواند به تعیین علت نیستاگموس شما کمک کند، در این صورت آنها ابتدا در مورد سابقه پزشکی شما می پرسند و سپس یک معاینه فیزیکی انجام می دهند.

اگر پزشک پس از گرفتن شرح حال و انجام معاینه فیزیکی نتواند علت این اختلال شما را تعیین کند، آزمایشات مختلفی را انجام خواهد داد.

آزمایش خون می تواند به پزشک شما کمک کند تا هر گونه کمبود ویتامین را رد کند.

آزمایشاتی مانند سی تی اسکن و ام آر آی به پزشک در تشخیص اینکه آیا ناهنجاری های ساختاری در مغز یا سر باعث ایجاد نیستاگموس شده است یا خیر کمک کند.

درمان نیستاگموس

درمان این اختلال بستگی به مادرزادی یا اکتسابی بودن این بیماری دارد.

برای نیستاگموس مادرزادی هیچگونه درمانی وجود ندارد، اگرچه موارد زیر ممکن است به بهبود بینایی شما کمک کند:

• عینک
• عینک یا لنزهای تماسی
• افزایش روشنایی در خانه

گاهی اوقات نوع مادرزادی آن در طول دوران کودکی بدون درمان کاهش می یابد.

اگر کودک شما نیستاگموس از نوع شدید داشته باشد، پزشک ممکن است جراحی به نام تنوتومی را برای تغییر موقعیت عضلات کنترل کننده حرکت چشم پیشنهاد کند.

چنین جراحی نمی تواند نیستاگموس را درمان کند، اما می تواند میزان نیاز کودک شما به چرخاندن سر برای بهبود بینایی را کاهش دهد.

اگر نوع اکتسابی آن را داشته باشید، درمان بر روی علت زمینه ای تمرکز می کند. برخی از درمان های رایج برای نیستاگموس اکتسابی عبارتند از:

• تغییر داروها
• جبران کمبود ویتامین با مکمل ها و تنظیم رژیم غذایی
• قطره چشمی دارویی برای عفونت چشم
• آنتی بیوتیک برای عفونت های داخلی گوش
• سم بوتولینوم برای درمان اختلالات شدید بینایی ناشی از حرکت چشم
• عدسی های مخصوص عینک به نام منشور
• جراحی مغز برای اختلالات سیستم عصبی مرکزی یا بیماری های مغزی

نتیجه کلی

نیستاگموس ممکن است در طول زمان با درمان یا بدون درمان بهبود یابد. با این حال، این اختلال معمولا هرگز به طور کامل از بین نمی رود.

علائم نیستاگموس می تواند کارهای روزانه را سخت کند. به عنوان مثال، افرادی که مبتلا به نوع شدید این اختلال هستند ممکن است نتوانند گواهینامه رانندگی دریافت کنند.

اگر با موارد خطرناک یا تجهیزاتی که به دقت نیاز دارند کار می کنید، بینایی دقیق و کامل نیز مهم است.

نیستاگموس می تواند انواع مشاغل و سرگرمی های شما را محدود کند. یکی دیگر از چالش های نیستاگموس شدید، داشتن مراقب است.

اگر بینایی بسیار ضعیفی دارید، ممکن است برای انجام فعالیت های روزانه به کمک نیاز داشته باشید.

بینایی ضعیف ممکن است احتمال آسیب دیدگی شما را افزایش دهد.