0 نظر

957 روز پیش

سندرم پیریفورمیس باعث درد در باسن و لگن می شود. زمانی اتفاق می افتد که عضله پیریفورمیس عصب سیاتیک را تحریک می کند.

این تحریک باعث درد، بی حسی، گزگز در باسن و لگن و گاهی در ران ها و پاها می شود.

سندرم پیریفورمیس ممکن است به یک بیماری مزمن تبدیل شود.

پیریفورمیس ماهیچه ای گلابی شکل در باسن است که از پایه ستون فقرات تا بالای ران امتداد دارد.

سندرم پیریفورمیس زمانی اتفاق می‌افتد که این عضله دچار اسپاسم شده و عصب سیاتیک مجاور را درگیر می‌ کند.

سندرم پیریفورمیس می‌تواند به‌طور ناگهانی، معمولاً به دنبال آسیب‌دیدگی یا می‌تواند به تدریج طی چند ماه ظاهر شود.

گزینه های درمان پیریفورمیس

فرد می تواند روش های مختلفی برای کمک به درمان علائم سندرم پیریفورمیس استفاده نماید.

برخی از روش ها را فرد می تواند در خانه امتحان کند و برخی دیگر به نظارت پزشک نیاز دارند. این روش ها عبارتند از:

درمان های خانگی

هنگامی که علائم نسبتاً خفیف هستند، فرد می تواند گزینه زیر را امتحان کند:

• استفاده از کمپرس سرد یا گرم
• مصرف داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی بدون نسخه (NSAIDs)
• استراحت پس از آسیب دیدگی
• کشش و ورزش

با این حال، فرد نباید از این داروها برای کاهش درد ناشی از ورزش استفاده کند.

در واقع فرد باید از فعالیت هایی که درد را بدتر می کند، مانند دویدن، اجتناب کند.

افراد همچنین می توانند تمرینات و کشش های خاصی را برای تقویت عضله پیریفورمیس انجام دهند.

این عمل ممکن است به کاهش شدت اسپاسم عضلانی و رفع گرفتگی عضلات کمک کند.

چند نمونه از تمرینات کششی که ممکن است به تسکین علائم کمک کند عبارتند از:

• به پشت دراز بکشید و زانوها را خم کنید. مچ پای آسیب دیده را روی پای دیگر قرار دهید، ران قسمت آسیب ندیده را بگیرید، به سمت قفسه سینه بکشید و به مدت 15 تا 30 ثانیه دراز بکشید.
• با پاهای صاف روی ساعد دراز بکشید و باسن را از روی زمین بلند کنید و در یک خط مستقیم قرار دهید و به مدت 15 ثانیه در این حالت بمانید.
• بر روی پهلوی آسیب ندیده دراز بکشید، باسن و زانوهای خود را به هم خم کنید، سپس پای بالایی را به سمت بالا بیاورید در حالی که پاشنه ها را به مدت 2 ثانیه در تماس نگه دارید.
• فرد باید هر کشش را سه تا پنج بار تکرار کند. اگر فرد به دلیل وجود درد قادر به ادامه دادن نیست، باید از این حرکات اجتناب کند.
• پیاده روی همچنین می تواند به کاهش تنش عضلانی در سراسر بدن و جلوگیری از تشدید اسپاسم کمک کند.

همچنین ببینید:

علت درد لگن هنگام راه رفتن و آنچه باید بدانید

درمان های بالینی

اگر درد شدید است، در طی چند روز بدتر می‌شود، یا پس از یک هفته مدیریت خانگی همچنان وجود دارد، فرد باید به دنبال کمک پزشکی باشد.

تعدادی از درمان های پزشکی وجود دارد که می تواند به تسکین درد شدید ناشی از سندرم پیریفورمیس کمک کند.

این موارد عبارتند از:

• تزریق بوتاکس که می تواند اسپاسم عضلانی را کاهش و درد را تسکین دهد.
• تجویز داروهای مسکن یا شل کننده های عضلانی؛ فرد باید در مورد خطرات و مزایای داروهای مسکن با پزشک خود صحبت کند، زیرا این داروها می توانند اعتیادآور باشند.
• تزریق کورتیکواستروئید یا بیهوشی
• فیزیوتراپی

به‌عنوان آخرین راه‌حل، فرد ممکن است عمل جراحی را برای بریدن تاندون پیریفورمیس در جایی که به مفصل ران می‌چسبد یا برش دادن پیریفورمیس برای کاهش فشار روی عصب سیاتیک در نظر بگیرد.

علائم سندرم پیریفورمیس

سندرم پیریفورمیس معمولاً باعث درد مبهم، گزگز یا بی حسی در ناحیه باسن می شود.

درد ممکن است از پشت ساق پا به همسترینگ و گاهی به ساق پا و پاها سرایت کند.

افراد مبتلا به این عارضه ممکن است نتوانند برای مدت طولانی بنشینند، و در هنگام حرکت باسن درد بیشتری را تجربه کنند.

همچنین ممکن است پس از دویدن یا بالا رفتن از پله، دچار درد شوند.

علل سندرم پیریفورمیس

مانند تنش عضلانی در سایر نواحی بدن، علل سندرم پیریفورمیس نیز متفاوت است.

آنها ممکن است شامل موارد زیر باشند:

• ضربه به لگن یا باسن که منجر به تورم یا سفت شدن عضله پیریفورمیس می شود
• اسپاسم عضله پیریفورمیس
• استفاده بیش از حد از عضله پیریفورمیس، مانند ورزش مکرر یا دویدن
• دوره های طولانی نشستن
• ناهنجاری های آناتومیک خاص
• خونریزی در ناحیه عضله پیریفورمیس

تشخیص سندرم پیریفورمیس

سندرم پیریفورمیس یک تشخیص بحث برانگیز بوده است.

محققان استدلال کرده‌اند که معیارهای تشخیص کافی برای این بیماری وجود ندارد، که عمدتاً به دلیل فقدان آزمایش‌های معتبر علمی است.

اخیراً محققان متوجه شده اند که ساختارهای مختلفی وجود دارد که می تواند عصب سیاتیک را درگیر کند و تنها یکی از آنها عضله پیریفورمیس است.

بسیاری از پزشکان سندرم پیریفورمیس را تنها بر اساس علائم تشخیص می‌دهند.

پزشکان معمولاً این بیماری را بر اساس رد علل دیگر تشخیص می دهند.

پزشک ممکن است تعدادی تست کششی را آزمایش کند تا تحریک قابل مشاهده عصب سیاتیک توسط عضله پیریفورمیس را دوباره ایجاد کند:

• آزمایش فرایبرگ، چرخش خارجی از پایین پا منجر به چرخش داخلی ران می شود.
• تست سرعت، پزشک ربایش مقاومتی انجام می دهد و ران فرد را به صورت خارجی می چرخاند.
• تست بیتی، فردی به پهلو دراز می کشد و زانویش را خم می کند و آن را چند اینچ بالاتر نگه می دارد.
• تست FAIR، فرد لگن را خم می کند تا پیریفورمیس را کشیده و عصب سیاتیک را فشرده کند.

اکثر آزمایش های تصویربرداری به پزشک کمک می کند تا سایر شرایط را رد کند.

نوروگرافی رزونانس مغناطیسی نوعی آزمایش تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) است که به دنبال التهاب در اعصاب است و می تواند تحریک خاص تری را برای عصب سیاتیک نشان دهد.

با این حال، این آزمایش ممکن است در هر کلینیک موجود نباشد.

همچنین ببینید:

تسکین درد سیاتیک با حرکات کششی

پیشگیری از سندرم پیریفورمیس

حرکات کششی و تمریناتی که می تواند به تسکین درد ناشی از پیریفورمیس کمک کند، می تواند خطر ابتلا به آن را نیز کاهش دهد.

قبل از انجام هر تمرینی، فرد باید همیشه بدن خود را گرم کند. فرد باید همیشه از ورزش هایی که باعث درد می شود خودداری کند.

پرهیز از انجام حرکات تکراری، فشار دادن به باسن یا صرف زمان زیاد در یک وضعیت نیز ممکن است موثر باشد.

کفش های نامناسب می توانند حالت و فرم بدن را تضعیف سازند.

در برخی شرایط ممکن است نیاز به ارتز باشد.

خلاصه کلی

سندرم پیریفورمیس وضعیتی است که در آن عضله پیریفورمیس عصب سیاتیک را درگیر می کند؛ که باعث درد، سوزن سوزن شدن و بی حسی شده و می تواند موقت یا مزمن باشد.

بسته به شدت بیماری، افراد می توانند آن را در خانه یا با مشورت پزشک درمان کنند. ورزش و همچنین برخی داروها می تواند کمک کننده باشد. در موارد شدید، فرد ممکن است به جراحی نیاز داشته باشد.

توجه : مطالب پزشک من از منابع خارجی ترجمه شده و تنها جنبه اطلاع رسانی و آموزشی دارد . از این رو توصیه پزشکی تخصصی تلقی نمی شوند و نباید آنها را جایگزین مراجعه به پزشک جهت تشخیص و درمان دانست .

منابع:

medicalnewstoday