0 نظر

1075 روز پیش

اختلالات غذا خوردن و دلایل رایج آن

اختلالات غذا خوردن شرایط پیچیده سلامت روانی است که اغلب نیاز به مداخله متخصص و روانشناس جهت تغییر آن دارد.

افراد زیادی در جوامع مختلف به این نوع اختلال دچار می باشند.

6 مورد از رایج ترین انواع اختلالات خوردن و علائم آنها:

اختلالات خوردن چیست؟

اختلالات خوردن بخشی از شرایط روانی است که باعث ایجاد عادات غذایی ناسالم می شود. ممکن است با وسواس در مورد غذا، وزن بدن یا شکل بدن شروع گردد.

در موارد شدید اختلالات خوردن می تواند عواقب خطرناکی برای سلامتی داشته باشد و در صورت عدم درمان حتی ممکن است منجر به مرگ گردد.

افرادی که دچار این نوع اختلال می باشند؛ می توانند علائم مختلفی نیز داشته باشند. با این حال اغلب شامل محدودیت شدید غذا، پرخوری، استفراغ یا ورزش بیش از حد است.

اگرچه اختلالات خوردن می‌تواند افراد با هر جنسیتی را در هر مرحله زندگی تحت تأثیر قرار دهد، اما اغلب در نوجوانان و زنان گزارش می‌شود.

همچنین ببینید:

تاثیر پاندمی بر غذا خوردن عصبی!

چه چیزی باعث اختلالات خوردن می شود؟

کارشناسان بر این باورند که اختلالات خوردن ممکن است ناشی از عوامل مختلفی باشد.

یکی از این موارد ژنتیک است. شواهد بیان می کند که اختلالات خوردن ممکن است ارثی باشد.

ویژگی های شخصیتی یکی دیگر از دلایل است. به طور خاص کمال گرایی و رفتار تکانشی دو ویژگی شخصیتی هستند که اغلب با خطر بیشتر ابتلا به اختلال خوردن مرتبط هستند.

سایر علل کلی عبارتند از: فشارهای وارد شده برای لاغری، ترجیحات فرهنگی برای لاغری و قرار گرفتن در معرض رسانه هایی که ایده های لاغری را ترویج می کنند.

به نظر می‌رسد که برخی از اختلالات خوردن در فرهنگ‌هایی که در معرض ایده‌های لاغری غربی قرار نگرفته‌اند، وجود ندارد.

با این حال فرهنگ لاغری در بسیاری از مناطق جهان وجود دارد. در برخی کشورها تعداد کمی از افراد در نهایت به اختلال خوردن مبتلا می شوند. آنها احتمالاً توسط ترکیبی از عوامل ایجاد می شوند.

اخیراً محققان پیشنهاد کرده اند که تفاوت در ساختار مغز و زیست شناسی نیز ممکن است در ایجاد اختلالات خوردن نقش داشته باشد.

سطوح پیام رسان های مغزی سروتونین و دوپامین ممکن است عواملی باشند که در این موضوع نقش دارند.

قبل از نتیجه گیری کلی به مطالعات بیشتری نیاز است.

اختلالات خوردن ممکن است توسط عوامل مختلفی ایجاد شود:

1_ بی اشتهایی عصبی

بی اشتهایی عصبی احتمالاً شناخته شده ترین اختلال خوردن است.

اغلب در دوران نوجوانی یا جوانی ایجاد شده و زنان را بیشتر از مردان تحت تأثیر قرار می‌دهد.

افراد مبتلا به بی اشتهایی معمولاً خود را چاق می دانند، حتی اگر دچار کمبود وزن باشند. آنها تمایل دارند دائماً وزن خود را کنترل کرده و از خوردن انواع خاصی از غذاها اجتناب کنند و کالری خود را به شدت محدود سازند.

علائم رایج بی اشتهایی عصبی عبارتند از:

• محدودیت شدید الگوی خوردن
• ترس شدید از افزایش وزن یا رفتارهای مداوم برای جلوگیری از افزایش وزن با وجود کمبود وزن
• تلاش بی وقفه برای لاغری و عدم تمایل به حفظ وزن سالم
• تاثیر زیاد وزن یا شکل بدن بر روی اعتماد به نفس
• تصویر غیر طبیعی از بدن با انکار کمبود وزن

علائم وسواس فکری اجباری نیز اغلب وجود دارد. به عنوان مثال بسیاری از افراد مبتلا به بی اشتهایی اغلب درگیر افکار دائمی در مورد غذا هستند.

چنین افرادی همچنین ممکن است به سختی در مکان های عمومی غذا بخورند.

بی اشتهایی در کل به دو گروه تقسیم می شود؛ نوع محدود کننده و پرخوری و پاکسازی.

افراد مبتلا به نوع محدود کننده فقط از طریق رژیم غذایی، روزه گرفتن یا ورزش زیاد وزن کم می کنند.

افراد مبتلا به پرخوری و پاکسازی ممکن است مقدار زیاد یا خیلی کم غذا بخورند. در هر دو مورد پس از خوردن غذا، با استفاده از مواردی مانند استفراغ، مصرف ملین‌ها یا دیورتیک‌ها یا ورزش بیش از حد، پاکسازی می‌کنند.

بی اشتهایی می تواند برای بدن بسیار مضر باشد. با گذشت زمان افراد دچار تضعیف استخوان‌ها، ناباروری، شکننده شدن موها و ناخن‌ها و رشد موهای ریز را در سراسر بدن خود تجربه می کنند.

در موارد شدید، بی اشتهایی می تواند منجر به نارسایی قلب، مغز و مرگ شود.

افراد مبتلا به بی اشتهایی عصبی ممکن است مصرف غذای خود را محدود کرده یا با رفتارهای مختلف پاکسازی آن را جبران کنند. آنها ترس شدیدی از افزایش وزن دارند، حتی زمانی که به شدت دچار کمبود وزن می باشند.

2_ پرخوری عصبی

پرخوری عصبی یکی دیگر از اختلالات معروف خوردن است.

مانند بی اشتهایی، پرخوری عصبی نیز در دوران نوجوانی و اوایل بزرگسالی ایجاد می شود و به نظر می رسد در بین مردان کمتر از زنان رایج است.

افراد مبتلا اغلب در یک دوره زمانی خاص مقادیر زیادی غذا می خورند.

هر قسمت از پرخوری معمولاً تا زمانی ادامه می یابد که فرد به طرز دردناکی سیر شود. در طی پرخوری، فرد معمولاً احساس می کند که نمی تواند غذا خوردن را متوقف سازد یا میزان غذا خوردن را کنترل کند.

پرخوری می تواند با هر نوع غذایی اتفاق بیفتد، اما بیشتر در مورد غذاهایی رخ می دهد که فرد معمولاً از آن اجتناب می کند.

افراد مبتلا به این اختلال برای جبران کالری مصرفی و تسکین ناراحتی روده سعی در پاکسازی می کنند.

رفتارهای رایج پاکسازی شامل استفراغ اجباری، روزه داری، ملین ها، دیورتیک ها و ورزش زیاد است.

علائم ممکن است بسیار شبیه به علائم پرخوری یا پاکسازی زیرگروه های بی اشتهایی عصبی باشد. افراد در اینجا معمولاً وزن نسبتاً طبیعی خود را به جای کاهش وزن؛ حفظ می کنند.

3_ پیکا

پیکا یکی دیگر از اختلالات خوردن است که شامل مصرف مواردی می شود که غذا محسوب نمی گردد.

افراد مبتلا به پیکا میل به مواد غیر غذایی مانند یخ، خاک، گچ، صابون، کاغذ، مو، پارچه، پشم، سنگریزه، مواد شوینده یا نشاسته ذرت دارند.

پیکا می تواند در بزرگسالان و همچنین کودکان و نوجوانان رخ دهد. گفته می شود این اختلال بیشتر در کودکان، زنان باردار و افراد دارای ناتوانی ذهنی مشاهده می شود.

افراد مبتلا به پیکا ممکن است در معرض خطر مسمومیت، عفونت، مشکلات گوارشی و کمبودهای غذایی باشند. بسته به مواد مصرف شده، پیکا ممکن است کشنده باشد.

افراد مبتلا به پیکا تمایل به مصرف مواد غیر خوراکی دارند. این اختلال ممکن است به ویژه بر کودکان، زنان باردار و افراد دارای ناتوانی ذهنی تأثیر بگذارد.

4_ اختلال نشخوار فکری

اختلال نشخوار فکری یکی دیگر از اختلالات خوردن است که به تازگی شناخته شده است.

وضعیتی را توصیف می کند که در آن شخص غذایی را که قبلاً جویده و بلعیده است بر می گرداند، دوباره آن را می جود و سپس دوباره آن را می بلعد.

این اختلال معمولاً در 30 دقیقه اول پس از غذا خوردن رخ می دهد.

این اختلال می تواند در دوران نوزادی، کودکی یا بزرگسالی ایجاد شود. در نوزادان، بین 3 تا 12 ماهگی ایجاد می شود و اغلب خود به خود از بین می رود. کودکان و بزرگسالان مبتلا به این بیماری معمولاً برای رفع آن نیاز به درمان دارند.

در صورت عدم درمان در نوزادان، اختلال نشخوار می تواند منجر به کاهش وزن و سوء تغذیه شدید شود که می تواند در نهایت کشنده باشد.

افراد بزرگسال مبتلا به این اختلال ممکن است مقدار غذایی که می خورند را محدود کنند، به ویژه در مکان های عمومی. این کار ممکن است منجر به کاهش وزن شود.

اختلال نشخوار فکری می تواند افراد را در تمام مراحل زندگی تحت تاثیر قرار دهد.

5_ اختلال اجتناب یا محدودیت غذا

اختلال اجتناب یا محدودیت غذایی (ARFID) نام جدیدی برای یک اختلال قدیمی است.

این اصطلاح جایگزین چیزی می شود که به عنوان "اختلال تغذیه در دوران نوزادی و اوایل کودکی" شناخته می شد، تشخیصی که قبلا برای کودکان زیر 7 سال اختصاص داشت.

اگرچه ARFID به طور کلی در دوران نوزادی یا اوایل کودکی ایجاد می شود، اما می تواند تا دوران بزرگسالی نیز ادامه یابد. علاوه بر این در بین مردان و زنان به یک اندازه رایج است.

افراد مبتلا به این اختلال به دلیل عدم علاقه به غذا خوردن، بوها، طعم ها، رنگ ها، بافت ها خاص دچار اختلال در غذا خوردن می شوند.

همچنین ببینید:

احساسات و تاثیرشان بر غذا خوردن!

علائم رایج ARFID عبارتند از:

• پرهیز یا محدود کردن مصرف غذا که مانع از دریافت کالری یا مواد مغذی کافی در فرد می شود
• عادات غذایی که با عملکردهای عادی اجتماعی تداخل دارند، مانند غذا خوردن با دیگران
• کاهش وزن یا رشد ضعیف برای سن و قد
• کمبود مواد مغذی یا وابستگی به مکمل ها

توجه داشته باشید که ARFID فراتر از رفتارهای عادی و طبیعی است، مانند غذا خوردن در کودکان نوپا یا مصرف کمتر غذا در افراد مسن.

ARFID نوعی اختلال خوردن است که باعث کم خوری افراد می شود.

سایر اختلالات خوردن

علاوه بر شش اختلال خوردن در بالا، اختلالات خوردن دیگری نیز وجود دارند؛ مانند موارد زیر:

1. اختلال پاکسازی: افراد مبتلا به اختلال پاکسازی اغلب از رفتارهای پاکسازی مانند استفراغ، ملین ها، دیورتیک ها یا ورزش بیش از حد برای کنترل وزن یا شکل خود استفاده می کنند. با این حال آنها پرخوری نمی کنند.
2. سندرم خوردن شبانه: افراد مبتلا به این سندرم اغلب پس از بیدار شدن از خواب، بیش از حد غذا می خورند.
3. سایر اختلالات تغذیه یا خوردن خاص:(OSFED)  اگرچه در DSM-5 یافت نمی‌شود، اما شامل هر بیماری دیگری می‌شود که علائمی مشابه علائم اختلال خوردن داشته باشد اما در هیچ یک از دسته‌های بالا قرار نمی‌گیرد.

یکی از اختلالاتی که در حال حاضر ممکن است تحت OSFED قرار گیرد، ارتورکسیا است. ارتورکسیا تاکنون به عنوان نوعی اختلال خوردن جداگانه توسط DSM فعلی شناخته نشده است.

افراد مبتلا به ارتورکسیا تمرکز وسواسی بر تغذیه سالم دارند تا حدی که زندگی روزمره آنها را مختل می سازد.

به عنوان مثال فرد مبتلا ممکن است تمامی گروه های غذایی را به دلیل عدم سالم بودن، حذف کند. این کار می تواند منجر به سوء تغذیه، کاهش وزن شدید، مشکل در غذا خوردن در خارج از خانه و مشکلاتی دیگر شود.

افراد مبتلا به ارتورکسیا به ندرت بر کاهش وزن تمرکز می کنند. بلکه ارزش خود، هویت یا رضایت آنها بستگی به این دارد که چقدر با شرایط خود مطابقت دارند.

توجه : مطالب پزشک من از منابع خارجی ترجمه شده و تنها جنبه اطلاع رسانی و آموزشی دارد . از این رو توصیه پزشکی تخصصی تلقی نمی شوند و نباید آنها را جایگزین مراجعه به پزشک جهت تشخیص و درمان دانست .

منابع:

healthline